وای بر ما
زیرا که روز رو به زوال نهاده است و سایه های عصر دراز می شوند
و هستی ما چون قفسی که پر از پرندگان باشد از ناله های اسارت لبریز است
و در میان ما کسی نیست که بداند که تا به کی خواهد بود.
موسم حساد گذشت و تابستان تمام شد
و ما نجات نیافتیم
مانند فاخته برای انصاف می نالیم
و نیست
انتظار نور می کشیم
و اینک ظلمت است
- فروغ