قصه ها طولانین و من نا ندارم.....واسه هر کدوم گفتش وقت می بره....من وقت زیاد دارم و نا ندارم.....دیروز یه چیز جدید یاد گرفتم...می دونید تو این شرایط آدم مجبوره به خیلی چیزا عادت کنه که البته منظورم مکان نیست. خبر جدید والا زیاده ولی همین که بگم تاریکه بسه، صبح نشده، فرقی هم نمی کنه- نا نداره- اینجا یه خیابون هست به اسم pender st. که توش راه می ری آدما همه لباس رسمی و نمی دونم نا ندارم توضیح بدم....خلاصه که خیلی شیکه....حالا.....خیابون کناریش west hastings هست. باید برید تو این خیابون تا بفهمید چی می گم. نه نرید نرید گه خوردم. اگه زن باشید که تو این خیابون نمی رین مگه قیمت تعیین کنید و drug بخواین، اگه مرد باشید که همون دومی. حالا چرا نا دارم و دارم میگم واسه اینه که باور تون نمیشه این خیابون وسط downtown چه می کنه و انقدر رو هست و انقدر زبانزد و انقدر .....بابا می خوام برم توش عکاسی، من با اتوبوس از اونجا رد شدم و بعد 3 روز هنوز آرزومه برم عکاسی. تو عمرم انقدر دلم پرتره نخواسته.....داغونن. زنا تو پیاده رو با بدترین حالت ممکن نشستن-وسط روز- وسط روز- بعضیا انقدر نشئه ن که پلاکارد زدن قیمتارو.....و مردا وای وای.....وای....همه بلند بلند با خودشون حرف می زنن....دعوا می کنن...چاقو دستشونه....این خیابون خیلی هم بلنده و پلیس کلا ترجیح میده نره تو این محل....و خیابون که تموم میشه...به به....زرق و برق sears واسه کریسمس و خیابون robson معروف...پر از مارکای معروف....و هرگز کسی تو این خیابون نمی ره....هیچ خرید و فروش خونه ای اون تو انجام نمیشه...هیچ ساختمون اداری ای اون تو نیست.....کسی نمی ره...کسی نمیره.....فردا 2 سالانه عکسه تو خانه هنرمندان.....همه اون جان...من سرمو گرم میکنم یادم نیفته.....از خونه من تا W Hastings پیاده 15 min راهه....میگم که وسط downtown این محله باور نکردنیییییییی......
هر کی اونجا .... منو دید بهش یادآوری کنه که پارسال کجا بودیم و بعدش با هم 3 تایی رفتیم 2 سالانه...یادش نره که بعد واسه من comment گذاشت که 2سالانه رو باید جمع می کردن و تو بخش خبری و هنری اون عکس منو که self هستو میذاشتن....بهش یادآوری کنین که یک سال شد و من انقدر نا ندارم و پیر شدم. بهش بگین .... زمانی که درست کرده هی کش میاد و پق تو صورتم ول میشه....صورتم سر شده.....w Hastings خیابونیه که تمام ساختموناش هتلای واقعا داغونه- همون جا می زننت زیر بغل می برنت بالا...هر بلایی سرت بیاد از پلیس خبری نیست....کسی بهت کمک نمی کنه. آخر September کله یه پسر 17 ساله از پنجره شوت میشه پایین. قاتل الان بیمارستان روانیه. کتابخونه میره و اینترنت مجانی داره. w Hastings جایی که به قیمت خیلی ارزون drug همه جورش هست. کسی که خیلی ارزون میده، میبینی که صفه. و باید از این خیابون رد شی (البته با وسیله نقلیه) تا ببینی آدما چین و عکاس باشی و نه عکاس پرتره و بعد بفهمی من چی میگم. دو نفر شبیه هم نمی بینی...آدما داغونن: بی پول و گرسنه...۲ سالانه عکسه....آره W hastings جایی که باید حتما تصمیم درست بگیرم تا برم. چون 1 تو که زنی و تصمیم داری اون تو راه بری حتما باید قیمت داشته باشی چون پس اصلا رفتی اون تو که چی...کار دیگه ای نداری....نه کسی اون تو زندگی می کنه و نه بانکی- ساختمون تجاری ای توشه و نه هیچی حتی.....نا ندارم و انقدر زر می زنما....و ۲ تتازه تو فکر کن جلوی آدما abnormal هاها دوربینتو دار بیاری...... چاقو بیخ گلوت می بندن و اگه خوشبین باشی تموم......من چیزیم نیس. با همین وضعیت لاعلاجم میشه ادامه داد... از کوری که بهتره......من که لال بودم......نا ندارم..... چیزی نیست. انقدر به حرفات فکر می کنم. تو pessimistic بودی و من دوری می کردم. از من به شدت بیشتر و راست میگفتی که آداما بتونن می زنن. دلیل نمی خواد. اگه نمی زنن نمی تونن. نگران نشو. چیزی نشده که حرفتو باور کردم. من همیشه حرفاتو می فهمم و ببسیار باور می کنم. اگه به روم نمی یارم، واسه اینه که نا ندارم. چیزیم نیست. دیگه خوب نمی شه. همین.