My rimem cries all the time

چیزی زیباییش می کرد

مخفیانه در دستهایش

ناگهان اگر می دیدی در سینه پنهان می کرد

آن بسیارش را در چندین هزار جمله و گریه و خنده

در سیاهترین چشمها

در کوچکترین تکان دستها

نهان می کرد

چیزی زیبایش می کرد

چنان مادری که عروسش را

چنان پدری که همسرش را

و آسمان سیاه چشمهایش

و بوی شب اندامش

زیبا بود

پنداری خدایی خسته

دوباره هوای حوا آفریدن کرده باشد.

سر در گرهی کور

تو تنها کسی هستی در جهان من

که می شود شعرت کرد

عکست را گرفت

و به تو فکر کرد

و نترسید از اینکه اشتباه می روند

کلمات

تصاویر

رویاها

 

مبادا کسی-چیزی بیازاردشان

چشمهایم را پایین می اندازم

نمی گذارم نوری بیازاردشان

از تو قورتشان می دهم

به گلو نهیب می زنم نیازاردشان!

گلو را با دست می گیرم

نوازشش می کنم

به دستهایم نهیب می زنم نیازاردش!!

به دستهایم می نگرم

پایین می اندازمشان

مبادا نوری بیازاردشان!!!

I knew a woman, lovely in her bones

I knew a woman, lovely in her bones,

When small birds sighed, she would sigh back at them;

Ah, when she moved, she moved more ways than one:

The shapes a bright container can contain!

Of her choice virtues only gods should speak,

Or English poets who grew up in Greek

(I’d have them sing in chorus, cheek to cheek).

How well her wishes went! She stroked my chin,

She taught me Turn, & Counter-turn, & Stand;

She taught me Touch, that undulant white skin;

I nibbled meekly from her proffered hand;

She was the sickle; I, poor I, the rake,

Coming behind her for her pretty sake

 & (But what prodigious mowing we did make).

Love likes a gander, & adores a goose:

Her full lips pursed, the errant note to seize;

She played it quick, she played it light & loose;

My eyes, they dazzled t her flowing knees;

Her several parts could keep a pure repose,

Or one hip quiver with a mobile nose

(She moved in circles, & those circles moved).

Let seed be grass, & grass turn into hay:

I’m martyr to a motion not my own;

What’s freedom for? To know eternity.

I swear she cast a shadow white as stone.

But who would count eternity in days?

These old bones live to learn her wanton ways:

(I measure time by how a body sways).

Theodore Roethke 1908-1963

همیشه ازاولین آینه سخت است گذشتن

از اولین آینه سخت است گذشتن

نگاه نمی کنی

پاک نمی کنی

با چشمان بسته مسواک می زنی

اولین آینه سخت است

فکر می کنی

بهش فکر می کنی

شبها نمی خوابی

و

می شکنی;

آنگاه م ی ش ک ن ی :

هزاران هزار دیگر.....

براقتر

نوتر

دیگر شکستن سخت نیست

تنها کر می شوی

کور، دست و پا می زنی.............

..............

Dieter Appelt